БИРÆГЪ ÆМÆ ХЪРИХЪУПП

Алчи зыдгæнæджы
Бирæгъ фæхоны.
Бирæгъ зыд кæй кæны, –
Чидæрид зоны...

Раджы та иу бирæгъ
Нард хæдмæл хордта,
Афтæмæй адæмæн
Тугуарæн кодта.

Диссаг æвналынмæ, –
Цас ын æнтысти!
Уалынмæ уæны стæг
Хурхы нынныхсти.

Атылди, адаргъ и,
Нал уыд йæ сæрæн...
Амонд йæ хъахъхъæнæг
Ахæм æвзæрæн!

Хърихъупп хæстæджыты
Донбылтыл зилы...
Бирæгъ йæ цыппæртæ
Хърихъупмæ тилы.

– Ай та цы диссаг у? –
Рагæй æрæгмæ
Никуы мæм бабæллыд
Бирæгъ хæстæгмæ...

Хърихъупп фæзæрдæлхæд,
Абадт йæ цуры:
– Цæй-ма, цы мæ кæныс?.. –
Сырд ма кæм дзуры!

Иу цæст ма фезмæлыд,
Иннæ ныдздзагъыр...
Хърихъупп цæстæнгасыл
Рагæй уыд ахуыр, –

Бирæгъы хъæлæсы
Фатау фæцавта
Даргъ бырынкъ, афтæмæй
Уæны стæг сдавта.

Бирæгъ ысулæфыд...
Фервæзт нæ рынчын!..
Хърихъупп æм бадзырдта:
– Цæй-ма, мæ мызд мын!

Сырд дын фæхъæр ласта:
– Гъа, дзæгъæлхæтæг!
ʼГас мын кæй баззадтæ
Абон дæхæдæг!

Бузныг цæуылнæ дæ,
ʼГайт-ма мæ дзыхæй
Де ʼвзæр лæгуын къоппа
Райстай дзæбæхæй?!

Барст дын уæд ацы хатт
Ацы тыхтона!
Искуы ма фембæлæм, –
Додой дæ къона!

 

ВОЛК И ЖУРАВЛЬ

 (Т е к с т   И. А.   К р ы л о в а)

      Что волки жадны, всякий знает:
      Волк, евши, никогда
      Костей не разбирает.
Зато на одного из них пришла беда:
    Он костью чуть не подавился.
  Не может Волк ни охнуть, ни вздохнуть;
    Пришло хоть ноги протянуть!
  По  счастью, близко тут Журавль случился.
Вот кой-как знаками стал Волк его манить
    И просит горю пособить.
      Журавль свой нос по  шею
Засунул к Волку в пасть и с трудностью большою
  Кость вытащил и стал за труд просить.
  "Ты шутишь! — зверь вскричал коварный:
"Тебе за труд? Ах ты, неблагодарный!
А это ничего, что свой ты долгий нос
И с глупой головой из горла цел унес!
    Поди ж, приятель, убирайся
Да берегись: вперед ты мне не попадайся".