УАЛДЗÆГ

Мит тайы, их сайы,
Фæхъулон ис зæхх:
Йæ цæгат фæзæйнад,
Йæ хуссар фæцъæх.

Йæ фæдыл нæ хъæдыл
Фæхæцыд сыфтæр;
Нæ хуымтæ кæндтытæ,
Нæ ласæн цъыфдæр.

Цырд лæппу гæлæбу
Æрцахста... Зæгъ ын:
Нæ уалдзæг дæ уазæг,
Ныууадз æй цæрын!

 

ВЕСНА

Снег тает, проталин
Уж много кругом...
Вот склоны зеленым
Покрылись ковром.

Живою листвою
Деревья блестят,
За нивой, в обрывах
Потоки шумят.

Вон бабочку мальчик
Поймал...— Пожалей:
Весны она гостья,
Дай волю ты ей!