САЛАМ

Хуыцауæй арфæгонд нæ фестæм,
Нæ сæртæ нал ысты нæ бар,
Æмæ дзæбæх зæгъынхъом не стæм
Дæуæн, фæлæ нын æй ныббар!..

Нæ зонд – цыбыр, мæгуыр – нæ зæрдæ,
Æдых, фæллад лæгау, нæ дзырд...
Фыдæн нæ дзыллæйæн æгæр дæ,
Æвгъау у мах хæхтæн дæ цыт!..

Дæ кад мыггагмæ у цæринаг,
Дæ цард гъеныр дæр у сæдæ:
Зæххыл дын нал баззад кæнинаг, –
Дæ мæсыг амайын фæдæ.

 

ПРИВЕТ

Не дал нам счастья бог! Оковы
Пришлось нам в жизни обрести.
Благодарить достойным словом
Тебя не в силах мы. Прости!

Наш разум  беден, сердце слабо,
А речь — как путник, что устал.
Ты был отцом народа, славой
Вершины гор перерастал.

Твое бессмертно будет имя.
Сто жизней прожил ты земных.
Делами добрыми своими
Большую башню ты воздвиг.