МÆГУЫРЫ ЗАРÆГ

Адæмæн сæ рæсугъд уæттæ
Хъармæй, райдзастæй лæууынц,
Махæн та нæ сывæллæттæ
Уазал лæгæты кæуынц...

Адæмæн сæ чындзхонты хъазт
Хæхтæ, къæдзæхтæ хæссы,
Махæн та нæ гæдыйы уаст
Мардыл кæуæгау хъуысы...

Адæмæн сæ цæхджын фыдтæ
Царæй фæныкмæ тæдзынц,
Махмæ та хæлынбыттыртæ
Цары ахстæттæ кæнынц...

Адæмæн сæ фæззæджы куыст
Не ʼссы афæдзмæ куырой,
Махæн та нæ афæдзы мызд –
ʼГасæй иу хоры кæфой!..

 

ПЕСНЯ БЕДНЯКА

У людей – не дом, а терем,
Там светло, тепло, уют,
А у нас в пустой пещере
Дети с голода ревут.

У людей – пиры, гулянья
Будоражат гор хребты,
А у нас, как причитанье,
Лишь мяукают коты.

У людей из жирной туши
Капли падают в золу,
А у нас мышей летучих
Не сочтешь в сыром углу...

У людей – пшеницы вволю:
Год молоть – не видно дна,
А у нас, на нашу долю, –
В год один совок зерна...