ХÆРЗБОН!..

Ифтонг хызынæй, лæдзæгæй, æрчъитæй,
Скодтон уæрдæхæй дзыхъыннæуæг рон,
Ис ма цыдæртæ мæ кæрцы фæдджитæй...
Дард у мæ фæндаг... Зæгъын дын: хæрзбон!..

Рагæй мын “ацу” дæ цæстæнгас дзуры,
Рагæй дæ кодтон мæ уындæй тæрсын;
Зонын, дæ зæрдæ куыд ризы мæ цуры,
Хъусын ныр дæр ма йæ сусæг хъæрзын...

Гъеныр хæрзбон, мæ хур!.. Нал мæ уындзынæ,
Дардмæ дæ хæддзуйы мацæуыл дом!
Райсом мæ цæстæнгас ферох кæндзынæ,
Ферох кæндзынæ иннæбон мæ ном...

Чи зоны, искуы æрыфта дæ зæрдыл
Иунæджы сагъæс, мæгуыры бæллын, –
Чи зоны, искуы куы уайа дæ цæстыл –
Уазал æхсæвы фæндагыл мæлын, –

Ма иу фæтæрс, чызгай! Ахæм фыдфынтæ
Дардæй дын амонд хæсдзысты уæддæр, –
Исчи та исы йæхимæ дæ рынтæ,
Исчи дын хъары нывондæн йæ сæр...

Хонын æмбалæн нæ фыдбылыз мемæ, –
Тагъддæр мæ балцæн йæ фæстаг кæрон
Уый “фæндарастæй” кæд ссарин æз йемæ..
Ма фæфæсмон кæ!.. Хæрзбон у, хæрзбон!..

 

BÚCSÚ

Bot, saru, tarisznya; kész vagyok az útra; 
Derekamra kötve kenderkóc öv,
Éjszaka betakar a rongyos suba...
Hosszú útra megyek ... Elköszönök.

Már rég arcodra van írva: "Menj el!"
Hisz csak baj és gond voltam néked; 
Tudom, hogy a szíved nagyon félt engem
Hallom, hogy nyög, sóhajtozik értem.

Búcsúzzunk el, napsugaram! Régóta
Már csak hívatlan vendéged voltam!
Nem sokáig emlékezel arcomra,
S a nevem sem jut eszedbe holnap. 

Talán ha néha behúnyod a szemed, 
S pilláid mögött felrémlik a múlt, –
Rémálmaidban ismét megjelenek –
S látod, hogy elemészt a fagyos út.

Ne aggódj, lányka! E bősz lidércnyomás
Boldogságod nem soká zavarja, – 
Jön, aki elűzi rólad a rontást,
És az életét neked ajánlja.

Magammal viszem a szomorúságot, 
Vele az út gyorsabban ér véget, 
A végszóra tőle is megválok...
Ne szomorkodj! "Utad legyen széles!"