РАКÆС!..

Дзæгъæл мæ ныууагъта мæ фыд,
Нæ зонын мæ мады рæвдыд,
Нæ бæстæй фæхицæн дæн сонтæй.
Кæмдæрты æнæсæронæй,
Æдыхæй, æцæгæлонæй,
Мæ уалдзæг æрвыстон фыдбонтæй...

Фæхæссон–ма, загътон, уæддæр
Фæстæмæ мæ иунæджы сæр
Мæ Ирмæ, мæ райгуырæн бæстæм...
Мæ цæстысыг донау мызти,
Мæ зæрдæ фырцинæй рызти, –
Куы скастæн нæ цъитиджын хæхтæм.

Æрцыддæн... Мæхицæй фыддæр
Мæгуырæй куы ссардтон дæу дæр,
Мæ уарзон, мæ иубæстон адæм!..
Нæ хæхтæй, нæ тыгъд быдыртæй
Æмхуызон нæ иуæн дæр нæй, –
Кæм кусæм, кæм цæуæм, кæм бадæм!..

Лæджы хуызæн лæг нæм – ыстæм,
Бæрæг дæр нæ нал ис, цы стæм,
Цы уыдзæн нæ фидæн, нæ фæстаг? —
Кæдæмдæр ма хилæм куырмæй...
Гъе, Уастырджи, ракæс, цæмæй
Нæ фæуæм бынтондæр фыдвæндаг!..

 

ŐRIZZ MINKET!

Engem apám megtagadott, 
Anyám sem babusgathatott, 
A hazámtól is távol estem.
Dobált a sors ide-oda, 
Idegen voltam és satnya,
De valahogy felcseperedtem. 

Hazamegyek, határoztam, 
S elindultam magányosan,
Hogy újra lássam a hazámat.
A könnyem patakban hullott, 
Szívem örömtől dobogott,
S csak néztem a jeges csúcsokat.

Megérkeztem... S a hazámban
Szintén csak nyomort találtam, 
Odalett az ősi vagyonunk!..
Elvették a hegyeinket, 
Nincs jogunk a földjeinkhez,
Hogy éljünk, dolgozzunk, s meghaljunk!

Elfelejtjük hősi múltunk,  
Már azt sem tudjuk, mik vagyunk,
Hogy megmaradjunk, merre menjünk?
Vánszorgunk a sötétségben... 
Hej, Vasztürdzsi,  őrizz minket, 
Hogy ne a téves útra lépjünk!