НЫСТУАН

Ныббар мын, кæд-иу дæм мæ зарæг,
Кæуæгау фæкæса, мыййаг, –
Кæй зæрдæ нæ агуры хъарæг,
Уый зарæд йæхи фæндиаг!..

Æз дзыллæйæ къаддæр куы дарин,
Куы бафидин искуы мæ хæс,
Уæд афтæ æнкъардæй нæ зарин,
Нæ хъуысид мæ кæуын хъæлæс...

 

HAGYATÉK

Bocsásd meg, hogy verseim sírnak, 
Siratókként panaszkodnak, —
A vidám szívűek vígadnak, 
Egész úton dúdolgatnak.

Ha embertársaimnak majdan 
Leróttam az adósságom, 
Nem lelsz panaszt a dalaimban,
Elcsendesül síró hangom.